Van vmbo naar master: ‘Sommige leerlingen hebben meer tijd nodig’

Zelfvertrouwen opbouwen

Hij moest van ver komen. Vincent Grimbergen (nu 34 jaar) was op de basisschool het jochie van wie leerkrachten vonden dat hij niet goed kon meekomen met de rest van de klas. Vincent: "Ik was een extra-aandacht-kind, had veel bijles." Dat stempeltje bleef hem lang achtervolgen. "Mijn schooladvies voor het voortgezet onderwijs was lwoo, leerwegondersteunend onderwijs (onderwijs speciaal voor vmbo-leerlingen die extra hulp nodig hebben bij het behalen van een diploma, red.). Daar haalde ik opeens alleen hoge cijfers. Via een soort schakelklas lwoo/vmbo, waar ik ook goede cijfers haalde, kwam ik terecht op vmbo kader."

Als iemand weet wat zelfvertrouwen met een mens kan doen, is het Vincent wel. Op oude (basis)schoolfoto’s loopt hij voorovergebogen, onzeker en wilde hij het liefst onzichtbaar zijn, vertelt hij. Daar was een reden voor. ,,Zelf had ik wel eens het idee dat ik wel beter kon, maar bij toetsen blokkeerde ik.’’

Te weinig oog voor talent

Terugblikkend vindt Vincent dat er in het onderwijs te weinig oog is voor ‘talent’, en dat er vaak erg – eenzijdig – wordt benadrukt wat je nog niet beheerst. “Gelukkig hebben mijn ouders – mijn moeder is trouwens leerkracht – me altijd gesteund. Dat heeft me er wel doorheen geholpen.”

Die steun kwam ook van pas toen Vincent zijn CIOS-diploma al op zak had: hij kreeg de smaak te pakken, ook omdat hij ontdekte wat hij maatschappelijk kon betekenen. “Op het CIOS liep ik in mijn laatste jaar stage als sportinstructeur in de gevangenis. Daarna ging ik naar het buitenland om te gaan rugbyen, maar ik had inmiddels ontdekt dat ik het werk en de doelgroep binnen de gevangenis interessant vond. Na terugkomst uit Australië ging ik SPH, Sociaal Pedagogische Hulpverlening doen.” Dat hbo-diploma behaalde hij in vier jaar, waarna hij – na zijn geslaagde stage in de gevangenis – solliciteerde bij GGZ Reclassering Fivoor in Den Haag.

Master

En nog was de koek niet op. Want de route van leerwegondersteunend onderwijs naar een hbo-diploma is al vrij ongebruikelijk, maar voor Vincent kwam er nog een ‘toetje’: zijn leidinggevende vroeg of Vincent ook een master (Forensisch Social Professional) wilde gaan halen. Vincent: “Ik twijfelde weer: door mijn verleden leer ik eigenlijk niet graag. Aan de andere kant vond ik het fijn dat mensen het in mij zien zitten én de studie leek me inhoudelijk gewoon heel interessant.”

Vincent dook dus nogmaals de boeken in en behaalde onlangs zijn master. Zijn thesis gaat over een actueel onderwerp: de relatie tussen gebruik van lachgas en delinquent gedrag, met daarnaast de vraag hoe reclassering hiermee kan omgaan.

Meer tijd nodig

Voor Vincent is zijn eigen schoolloopbaan het bewijs dat je kinderen niet te snel een stempeltje moet opplakken. Vincent: “Iedereen heeft een eigen leerstijl, iedereen heeft kwaliteiten. Ik denk dat daar in het onderwijs soms te weinig oog voor is, zo heb ik dat in elk geval ervaren. Sommige leerlingen hebben gewoon wat meer tijd nodig om zich te ontwikkelen.”

Doe waar je gelukkig van wordt

Bovendien, zegt Vincent, zou er meer aandacht mogen komen voor zaken waar je gelukkig van wordt. “Neem de SPH, of de master die ik nu net heb afgerond. Leren ging me in die gevallen makkelijker af omdat ik dat hartstikke interessante stof vind. Het waren pittige studies, maar bij de reclassering ligt mijn passie, het ligt heel dicht bij mij. In mijn werk moeten we de juiste beslissingen nemen voor mensen en de maatschappij. Voor mijn master heb ik onder meer geleerd hoe we beter verantwoorde beslissingen kunnen nemen en beter kunnen samenwerken met andere partijen als politie en justitie. Dat kan ik in mijn dagelijkse werk gebruiken.”

Vincent is dan ook een groot voorstander om een opleiding te kiezen met je hart. “Ik ben sinds kort zelf vader. Als mijn zoon 16 jaar is en zegt dat hij het liefst met zijn handen wil gaan werken: prima! Als dat bij je past, moet je dat vooral doen. Of als hij heel creatief blijkt te zijn, ga ervoor! Maar ik hoop vooral dat er oog is voor ieder kind. Dat er voor iedere leerling persoonlijke aandacht is, zodat iedereen kan ontdekken waar je talenten liggen.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op AD.nl