Rebecca ging van het vmbo naar het behalen van master: ‘Had eigenlijk nooit geleerd hoe je moest leren’

In het Friese dorp waar ze opgroeide maakte de buurt zich zorgen: ‘als het met dat gezin maar goed komt’. Met een ernstig zieke vader en een moeder die opgroeide in Nieuw-Zeeland was Rebecca’s jeugd allesbehalve standaard.

Rebecca: "Toen ik in groep 3 zat, kreeg mijn vader al zware psychische klachten. Dat was heel ingrijpend voor het hele gezin. In groep 7 ontwikkelde ik een eetstoornis, waardoor ik bijna heel groep 8 niet naar school ben geweest."

"Ik kreeg het laagste vmbo-advies en snapte dat heel goed: ik had veel basiskennis gemist, was ook helemaal niet bezig met leren." Na het afronden van het vmbo volgde een nieuwe stap naar het mbo, waar ze via de landmacht een sportopleiding deed en uiteindelijk personal trainer werd. "Op het mbo merkte ik voor het eerst dat ik meer vragen stelde dan anderen. Ik wilde graag weten hoe iets zat."

Steun van moeder en huisarts

Rebecca wil haar verhaal ook delen om toekomstige studenten te waarschuwen. "Mijn moeder heeft me altijd op een fijne manier gesteund en zeker geen druk gelegd op mijn prestaties, daar ben ik heel blij mee. Toen het heel slecht met me ging tijdens mijn master, ben ik naar mijn huisarts gegaan."

"We hebben lange gesprekken gevoerd, zij adviseerde mij: doe een stapje terug, denk aan je gezondheid. En dat is maar goed ook, want eerlijk gezegd heb ik er nu nog last van dat ik destijds flink over mijn grenzen ben gegaan. Ik heb nu een baan in de interieurbeplanting, voor deze baan zou je aan een mbo-diploma genoeg hebben. Toch vind ik dit voorlopig prima, ook als reactie op de jaren waarin ik te veel van mezelf heb gevraagd.’’

Zelfacceptatie en zelfkennis

Door haar studieloopbaan met hindernissen durft Rebecca zich zeker ‘laatbloeier’ te noemen. En met ‘dat gezin’ is het nog best goed gekomen. "Mijn broers hebben ook allebei een universitaire master.’’ En het kan nóg stoerder: „Mijn moeder, opgegroeid in een heel andere cultuur, heeft op haar 55ste nog de master psycho-neuro endocrinologie afgerond.”

Of je nu wel of geen master haalt, is niet het belangrijkste, vindt Rebecca. Op het mbo merkte ze dat ze meer intellectuele uitdaging zocht. Dan is ‘verder studeren’ natuurlijk een logische optie, maar de vraag is, ook nu nog voor Rebecca, ten koste waarvan. Op basis van een papiertje is ze nu eindelijk ‘slim genoeg’ volgens haar eigen maatstaven.

Rebecca: "Maar dat zegt natuurlijk niet alles. Ik keek altijd tegen anderen op, vergeleek me constant met anderen. Terwijl het volgens mij meer zou moeten draaien om zelfacceptatie en zelfkennis: kan ik dit aan en hoe bewaak ik mijn grenzen?’’

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op AD.nl